Ode aan de caravan

Dag caravan,
In de lente gaf je mij een fijn welkom hier,
maar waarom stuurde je de mier?

In mijn licht waren ze bang,
in het donker de man.
Na weken van vloeken,
kon ik ze opdoeken.

Dag caravan,
In juni kwam de zon.
Met zijn warme stralen,
kwam hij mijn knuffels halen.
De donsdeken werd overbodig,
en ook mijn pyama was niet meer nodig.

Dag caravan,
In volle zon was het heet,
je moest eens weten wat het met me deed.
Het zwembad bracht verkoeling,
dat was de verzoening.

Dag caravan,
Met het korten van de dagen,
ga ik de sprong toch wagen.
M’n chateau komt er aan,
daarom is het hier gedaan.

Dag caravan,
Bedankt voor het mooie leven,
ook al duurde het maar even.

1 reactie op “Ode aan de caravan”

Geef een reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.