Waarom maakt men plannen? Om deze te negeren? Om deze te allen tijde te wijzigen? Hoe ik het draai of keer, in mijn uiteindelijke plannen zitten heel veel ideeën van de eerste versies. Nu er een bewoonbare woning in het verhaal komt, schept dat nieuwe mogelijkheden.
Bestaande indeling van de gebouwen
De boerderij bestaat uit 2 aan elkaar gebouwde kleine woningen met aan elke zijde een houtoven die in de respectievelijke zijdelinkse uitbouwen zit.
Er staat ook een schuur (grange) op het terrein, via een binnenplein verbonden met de woning(en).
Eerste plannen
De plannen worden ontworpen op basis van permacultuur. De definitie van permacultuur volgens ai Microsoft Copilot:
🌱 Permacultuur is een ontwerpmethode voor het creëren van duurzame, veerkrachtige leefomgevingen die samenwerken met de natuur in plaats van ertegenin gaan. Het woord komt van permanent agriculture en later permanent culture, en werd in de jaren 1970 ontwikkeld door Bill Mollison en David Holmgren2.
🔍 Wat houdt permacultuur in?
Holistisch ontwerp: Het kijkt naar het geheel, niet naar losse elementen. Alles staat in relatie tot elkaar.
Werken met natuurlijke systemen: Denk aan voedselproductie, waterbeheer, energie, huisvesting en zelfs sociale structuren.
Ecologische duurzaamheid: Het doel is om ecosystemen te creëren die zichzelf in stand houden en herstellen.
Ethische principes: Zorg voor de aarde, zorg voor de mens, en eerlijke verdeling van hulpbronnen
Ik ben begonnen met het indelen van het terrein in zone’s van 0 tot en met 5 waarbij 0 een zone is die dagelijks betreden wordt en 5 het minst.
Een 2de indeling is deze volgens gebruik. Hierbij moet opgemerkt worden dat het niet eenvoudig is om een evenwicht te vinden in privé vs. publiek. Het is een vaak voorkomende fout in het ontwerp van een publiek project zoals deze dat er niet in een scheiding privé – publiek van de lokale bewoners wordt voorzien. Ook al lijkt dit niet nodig, de realiteit wijst uit dat dit noodzakelijk is, en er dus beter al van in het begin rekening mee wordt gehouden.
Wat zien we bij bovenstaand ontwerp?
- Het privé gedeelte neemt heel wat ruimte in beslag;
- Er is een campeerzone en een tiny house voorzien, olé;
- De kweek van groenten en kleinfruit is voorzien op de akker.
Wijzigingen
Al doende leert men, en ik dus ook. Na 4 maanden en een onvoorziene aankoop van een woning die in vogelvlucht op 50 m van de boerderij ligt, kan ik het volgende vertellen:
- Het privé gedeelte kan inkrimpen;
- Het kan hier stevig waaien uit het westen, wat een boomgaard niet leuk vindt;
- Volgens het intergemeentelijk bestemmingsplan (Plan Local d’Urbanisme Intercommunal of kortweg PLUi) is de grond Zone Agricole en mag er geen mini-camping uitgebaat worden;
- Groenten en kleinfruit telen op de akker is geen optie, tenzij afgeschermd tegen o.a. de konijnen en reeën. Bio groentetelers vertelden me dat ze maar liefst 30 % verliezen bij de kweek;
- Bij de aankoop van de woning zit ook een weide.
Juridisch model?
Om de exploitatie van de boerderij op lange termijn levensvatbaar te maken ben ik informatie aan het inwinnen over het coöperatief model, SCIC (Société Coopérative d’Intérêt Collectif). Dit model ondersteunt perfect het doel die ik voor ogen heb, nl.:
- Coöperatief model;
- Combineert sociale, ecologische en economische doelen;
- Werknemers kunnen loon ontvangen;
- Toegang tot subsidies;
- Mijn nalatenschap vrijstellen 🙂
Wat betekent dit in de praktijk: alle kosten die ik nu maak voor de boerderij, waarbij er geen factuur is van een officiële aannemer, kan ik bij overdracht niet recupereren.
Er komt dus heel wat bij kijken. Komende weken meer!